Met de aanklacht tegen pianist Fazil Say is Turkije niet aan haar proefstuk toe.
De lijst van van intellectuelen, artiesten, journalisten en vrijdenkers die in Turkije ooit uit de gratie vielen, in de gevangenis belandden, wiens pen ontnomen werd of naar het buitenland verbannen werden, is lang.
Met hun verzamelde bijdragen kan je de werking van het Centre Pompidou en het Lincoln Center naar de kroon steken. Ideetje: je zou er ook een jaarvullend programma voor bijvoorbeeld Ankara Europese Culturele Hoofdstad 2023 mee kunnen opstellen.
In 2006 werden de schrijvers Orhan Pamuk en Elif Safak al eens voor de rechter gedaagd op beschuldiging van 'belediging van de Turkse natie, normen en waarden'. In hun geval ging het om het aanraken van het taboe van de Armeense kwestie. Vooral wat Safak toen ten laste werd gelegd lijkt technisch gezien op het retweeten door Say. Safak werd gedagvaard op basis van uitspraken van een personage in één van haar boeken.
Beide zaken werden destijds geseponeerd, iets waar de AK-partij handig gebruik van maakte om er een P.R.-oefening van te maken. Is wat we nu met Fazil Say meemaken Back to the Future?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten