Vorig jaar ben ik met deze blog gestopt omdat ik er zelf depressief van werd. Wie de tijd en de moed heeft om terug te bladeren in mijn oude bijdragen zal merken dat ik de donkere wolken die zich de afgelopen tijd boven Turkije samenpakten in de verte al zag komen aandrijven. Maar ik moet waarschuwen: vrolijke lectuur is het niet.
Groot was mijn verbazing toen ik van blogger.com een pop up te zien kreeg waarin mij duidelijk gemaakt werd dat er klacht ingediend was tegen mijn blog. Ik werd verzocht de huisregels van blogger.com na te lezen. Lees ze hier na. Checklist: Exploitatie van kinderen? Aanzet tot haat? Grove inhoud? Geweld? Intimidatie? Auteursrecht? Wat dat betreft zie ik geen probleem.
Wat zou er dan aanstoot gegeven hebben in mijn blog? De rode draad in mijn bijdragen is duidelijk. Ik vind al geruime tijd dat de democratie in Turkije onder de regering Erdogan onder druk staat, en dat is de laatste maanden alleen maar crescendo gegaan. Ik baseer me op feiten, verzin niets, maak veel me, kijk om me heen en observeer zoals ik dat al meer dan 10 jaar doe in Turkije.
Wie zou er aanstoot genomen kunnen hebben aan de inhoud van mijn blog? Ik kan daar geen namen op plakken, maar het lijkt mij duidelijk uit welke hoek de wind waait. Op de keper beschouwd zeggen die klachten erg veel over de mensen die ze indienen.
Ik ben dus benieuwd hoe lang het zal duren vooraleer de klachten opnieuw de kop opsteken. Ik ben trouwens in goed gezelschap. Journalist en televisiemaker Can Dundar meldde gisteren dat zijn Twitter-account geschrapt is nadat een groot aantal klachten tegen hem ingediend werd. Volgens Dundar was dat het resultaat van een georchestreerde campagne door aanhangers van de AK-partij.
Het lijkt mij duidelijk dat zo'n klachtenknop op Twitter of op Blogger.com ook kan misbruikt worden om mensen het zwijgen op te leggen, net zoals de uitslag van een stembusgang dat kan.
Over Can Dundar nog dit. Eerder deze week werd hij de zoveelste persmedewerker die zijn ontslagbrief kreeg na kritische berichtgeving over de aanpak van de autoriteiten van de Gezi Park-crisis.
79 collega's gingen hem in juli voor. Turkije is het land van de groeicijfers, nietwaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten