Copy / paste van een dialoog die ik op Facebook zag passeren. Ik veranderde namen om de privacy van de betrokkenen te garanderen, en ik vertaalde vanuit het Turks.
De context is de volgende: een jonge Turkse filmmaakster vertrekt naar de States omdat ze het gevoel heeft daar meer kansen te zullen krijgen en uit ongenoegen met de situatie in Turkije.
Twee van haar vrienden reageren op het bericht van haar vertrek.
Erdal: 'Je hebt groot gelijk te vertrekken. Je doet er jezelf een plezier mee.'
Ayse: 'Wat bedoel je Erdal?'
Erdal: 'Er is toch alle reden om te vertrekken? Er bestaat geen gerechtigheid meer, geen respect meer voor de kunsten, overal zitten mannetjes die zich een carrière gekocht hebben, corruptie waar je ook kijkt, en dan zijn er nog de dingen waar het niet over mogen hebben. Ik denk elke dag wel na of iets ik zou zeggen of beter m'n mond zou houden.
Ayse; Goed, ik begrijp je. Zelf ben ik ook heel bezorgd over de toekomst van mijn kind in dit land. Maar als alle mensen met een goede opleiding en achtergrond vertrekken wat moet er dan gebeuren met Turkije?
Erdal; Dan mogen ze mij gerust een 'landverrader' noemen, dat kan me geen barst schelen. Maar een land waar ik me niet kan uitdrukken, niet het leven kan leiden dat ik graag wil leiden, en waar ik als ik tegen bepaalde toestanden wil protesteren meteen het stempel krijg van 'terrorist', dat kan ik jammer genoeg mijn land niet noemen. Ik hoor het onze eigen, unieke premier (Erdogan) al zeggen: 'Awel, pak uw boeltje en vertrek dan!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten