Ik kan me wel terugvinden in het standpunt van de regering Erdogan dat publieke feestdagen in Turkije een andere aanpak verdienen. Ooit woonde ik in Bergama de vieringen op 19 mei bij, de Dag van de Jeugd en de Sport.
De Jeugd moest urenlang stram onder de zon stram in het gelid staan, af en toe een Noord-Koreaans choreografietje opvoeren en mocht als beloning rondje op de atletiekpiste marcheren. Voorop reed een jeep met daarin de lokale legerbevelhebber, en eenmaal voor de eretribune werd er massaal gesalueerd. Daar had De Jeugd de weken voordien dus al die lesuren voor opgeofferd.
Hetzelfde op 23 april, de Dag van de Nationale Souvereiniteit en van Het Kind. Ook daar is Het Kind meestal niet meer dan de figurant in een nationalistisch betoog. Ik zal wel nooit wennen aan kinderen die in soldatenuniformpjes op een podium gehesen worden, woorden in de mond nemen zoals 'vijand' en 'helden' en met namaakbloed besprenkeld worden om de overwinning op de vijand te evoceren.
Goed dat de regering dat even herbekijkt. Benieuwd wat er in de plaats zal komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten