Het sleutelzinnetje in mijn stukje over het Turkse voetbal (zie gisteren) is natuurlijk dat Turkije op haar eentje niets klaar krijgt. Daar ben ik rotsvast van overtuigd.
Er lopen in Turkije tegenwoordig nogal wat mensen rond die schampere opmerkingen maken over de Europese Unie. Alsof de democratische hervormingen die Turkije het afgelopen decennium doorgevoerd heeft er ooit zouden gekomen zijn zonder het vooruitzicht op lidmaatschap van de Europese Unie. Wie dat gelooft, maakt zichzelf iets wijs.
Tegenover het verwijt dat de EU niet uit 1 mond praat, kan Turkije alleen maar 89 jaar van autoritaire politieke cultuur stellen waarin de meerderheid de minderheid het zwijgen oplegt. Daar is anno 2012 nog altijd geen verandering in gekomen.
Hoogmoed komt voor de val.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten