Zijn woordgebruik was shockerend, de beelden die hij opriep gevaarlijk, de verbanden die hij legde getuigden van een fundamenteel wantrouwen diep geworteld in zijn karakter. Het gemak waarmee hij vijanden aanduidt, samenzweringen suggereert, uitspraken doet over zaken die behoren tot het privé-domein zijn ronduit beangstigend.
In de hoge aantallen keizersnedes in zijn land zag de premier een complot om de bevolkingsgroei van Turkije af te remmen.* Abortus vergeleek hij met een bombardement van de Turkse luchtmacht in Uludere enkele maanden geleden waarbij 34 burgers, aanzien als PKK-militanten, om het leven kwamen: 'Elke abortus in een Uludere!'. De oppositie noemde hij necrofielen: 'Ze hebben lijken nodig om hun politiek op te voeren.'
Nog merkwaardiger is dat de 50.000 mensen aanwezig in het stadion daarvoor voor applaudiseerden. Ze klapten in de handen omdat ze een gratis bustrip, een broodje en een vlaggetje kregen, en omdat ze genoten van de man op het podium die op hun echtgenoot, vader of broer lijkt, maar dan zonder hun minderwaardigheidscomplexen.
Enkele tientallen mensen op de eerste rijen applaudiseerden niet. Ze twitterden. Ze twitteren elke dag hun bewondering voor de leider en hopen dat ze nog lang in zijn schaduw mogen vegeteren, of wie weet zelfs ooit in zijn voetstappen treden.
* U mag de zin tweemaal lezen, of driemaal. Dit is écht wat de premier zei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten